به گفته روزنامه ایران ، این علتها بدین قرارند : 1 ـ عدم هماهنگی دستگاه کارشناسی با جهت‌گیری‌های سیاسی و استراتژیک نظام (که عمدتاً‌ توسط امام عزیز بیان شده و دنبال می‌گشت) دانست. 2 ـ همسو نبودن حرکت‌های کارشناسانه کارشناسان در امر مدیریت داخلی. 3 ـ جریان ندادن روحیات و پتانسیل سیاسی در امر اقتصاد. 4 ـ هماهنگ نبودن اهداف سیاسی و اقتصادی نظام. 5 ـ عدم توجه به الگوی مصرفی متناسب با روحیه‌های جنگ‌طلبی مردم و سعی در تأمین هر چه بیشتر رفاه اجتماعی و جریان آن از شهر به روستا و به تبع آن بالا رفتن توقعات مالی ورفاهی مردم از دولت 6 ـ کوپنی کردن ارزاق و ایجاد حرص در مصرف (که حاصل کوپنیزه شدن توزیع است) 7 ـ عدم توجه به تشدید روحیه قناعت‌جویی در مردم و صبر اقتصادی و آماده سازی آنان در مقابل نارسایی‌ها و کمبودهای مالی ناشی از جنگ 8 ـ در بعد نظامی توجه مسئولین به اصل قرار دادن ابزار و ادوات جنگی برای بهتر جنگیدن 9 ـ اعتماد به طرحهای کارشناسانه غیربسیجی در پیشبرد اهداف نظامی 10 ـ رایج شدن شعار تکنیک علیه تکنیک و تانک علیه تانک در جبهه‌ها 11 ـ اینها همه و همه عواملی است که در طول مدت 8 سال مبارزه همواره جنگ را تهدید می‌کرد و بالاخره توانست جام زهرآلود را به کام شیرین امام راحل ریخته و حکمیت جنگ را از جبهه‌های نبرد به پشت میزهای مذاکره سازمان ملل آنچنانی بکشد.